درون افکار پریشان این عالم،لحظاتی را تصور کنید که تابلوی بزرگی را در اختیار شما قرار داده اند.
تمام انسان های این کره ی خاکی تابلو را مشاهده میکنند البته یک مهمان و تماشاگر ویژه هم دارد.
او کسی نیست جز "خدا".مهربان ترین مهربانان و بخشنده ترین بخشندگان. . .
اگر شنوایی هم دلنوشته ات را با دل و جان گوش نکرد،هیچ عیبی ندارد!تو بنویس و به خدا دلگرم باش.
گاه گداری در حیات انسانی ام چقدر نیازمند تلنگری از سوی محبوبم یعنی خدا هستم!
با تمام وجودم ستایش میکنم این گاهی ها را زیرا مرا به خویشتن باز میگرداند.
در اینجا قطعه ای از دست نوشته های خودم را برایتان به یادگار میگذارم!
باشد که قدری اندیشه کنیم.
من اینجایم دلم تنها
تو آنجایی!
دلت لبریز از رویا
گهی اینجا،گهی آنجا
منم عاشق و بی پروا
تویی همدم در این صحرا
"یا علی مدد"
تنها نیستم!
خدا هست
مادرم،پدرم،اطرافیان و دوستانم هستند...
اما بی درنگ
شبانه روز
تمام قلبم تمنای وجود زیبایت را میکند...
آیا این فراق وصالی دارد خدایا؟!!!
دوشنبه ی هفته ی گذشته بود که بعد از مدت ها عازم دریاچه ی خزر شدیم.دختر خرافاتی نیستم ولی از اولش هم دلم به این سفر رضا نبود....
در جاده که میرفتیم با صحنه های دلخراشی مواجه شدیم...شکار غیر قانونی یک خرس ماده و انداختن لاشه ی آن در میان راه،قطع درختان کهن سال و ثمر بخش جنگل،ساختن اقامت گاه های ضعیف و غیر اصولی و اجاره دادن مکان های غیر اخلاقی به گردشگران و.....
بگذریم...میگویید دریا چه پس؟!برایتان میگویم از دریایی که دیگر هیچ چیزش مثل قبل نیست!
نه آبش،نه سنگ و صخره اش،نه هوا و رطوبتش و نه هیچ چیزش...
خلاصه بگویم دوستان،حال دریایمان مساعد نیست،دگر حال دریایی ندارد...اگه به آنجا سفر کردید لطفا محیط زیست را آلوده نکنید!
یک زباله کمتر،دریایی پاکتر و در نتیجه زندگی شادتر...
آیا میدانید : اولین مردمانی که شیشه را کشف کردند و از آن برای منازل استفاده کردند ایراینان بودند.
آیا میدانید : اولین مردمانی که زغال سنگ را کشف کردند ایرانیان بودند.
آیا میدانید : اولین مردمانی که مقیاس سنجش اجسام را کشف کرد ایرانیان بودند.سلام تنها وجود آرامش بخشی که با بدونت وجود دریایی مرا پر تلاطم تر و پریشان حال تر میکنی.
حالت که انشاالله خوب است؟!خب خدارو صد هزار مرتبه شکر...منم هم خوبم یعنی اگر بودی بهتر هم میشدم!
آه از این فراق،از این فاصله ها...میدانی فاصله ها درد ها را که کم نمیکند هیچ بلکه بر تنگ دلی ها هم میفزاید...حالا باز هم با جرئت تمام بگو که دوری و دوستی!کدام دوری؟کدام دوستی؟
مگر نشنیده ای که میگویند از دل برود هر آنکه از دیده برفت!
پس بیا کمی در جمع ما بنشین که بگویم برایت از ناگفته ها،از دلشکسته ها،از گرگانی که در جامه ی میشان اند...درست است مسافت ها زیاد است و مقصد بس بعید ولی روزی تو را به آغوش میکشم ای مجهول زندگانی من...تو هم اگر نیایی قسم به همین دریا من به سراغت خواهم آمد....
پس منتظر باش تا وصال این فراق سر برسد...