تو می ایی...

میدانم که روزی بالاخره حضور پرشکوه و باصلابت و جمیل تو را خواهم دید.

 

حضوری که همه را مدهوش و متحیر خود میکند و بر میچیند بساط دروغ و کینه و شایعه و نفرت و اندوه را.

خداوند خود به بندگانش وعده ی تورا داده است و من هر جمعه برای سلامتی و فرجت دعا میکنم و یقین دارم که میایی چون خداوند بر خلاف وعده اش عمل نمیکند،پس من به تو ایمان دارم.

بیا و تمامی دروغ های این عالم درباره ی خودت را ریشه کن،کن ای مهدی موعود...

یا صاحب الزمان،خسته و درمانده و پریشان.پس کی سراغ این بیمارت را میگیری ای طبیب همه ی طبیبان؟!

.

.

.

.

.خداوند پشت و پناه همه تان باشد دوستان...ای مهدی جان بیا... 

شاید این جمعه بیاید،شاید...آمین.

بارون...

من از شوق بارون به دریا زدم میخوام اسمونو تماشا کنم...